Historia subtelnie przeświecającej, białej ceramiki rozpoczyna się w Chinach w okresie panowania dynastii Tang. To właśnie wtedy w VII wieku wynaleziono porcelanę, która do dziś dnia zachwyca swym pięknem i elegancją.

Tradycyjna metoda wytwarzania porcelany pozostaje od wieków niezmienna. Opiera się na mieszance kaolinowej glinki z kwarcem i skaleniem. Tak powstała masa, po nadaniu jej odpowiedniej formy jest wypalana w dwóch rodzajach temperatur. Wyroby nieszkliwione wypalane są w temperaturze 920-980°C a produkty szkliwione w temperaturze 1280-1460°C.
Najważniejsze właściwości porcelany to duża wytrzymałość mechaniczna, niska nasiąkliwość oraz odporność na działanie substancji chemicznych.

Ceramikę można podzielić na twardą (z 60% zawartością kaolinu) i miękką (z 40% zawartością kaolinu).
Do Europy porcelanowe cuda dotarły w okresie średniowiecza. Były wówczas bardzo kosztowne, więc nabywali je wyłącznie możnowładcy. Kilka wieków później odkryto sekrety produkcji porcelany, co było nie lada wyzwaniem dla czeladników.

Pierwsza manufaktura powstała we Florencji. Od XVI wieku sukcesywnie zaczęły pojawiać się kolejne, które bardzo dobrze opanowały sztukę wytwarzania tych szlachetnych surowców o niepowtarzalnej bieli. Kruchość tych niezwykłych naczyń bardzo często porównuje się do portugalskich muszli „porcella”. Stąd też wywodzi się nazwa porcelany.

Do XVIII w. opracowywano metody utwardzania masy porcelanowej. Pierwszy raz dokonał tego Johann Friedrich Boettger. Dzięki niemu wprowadzono produkcję porcelany metodą chińską. W 1712 roku ruszyła manufaktura w Miśni. Tu powstawały zachwycające barwne serwisy, malowane w ornamenty kwiatowe, ptaki, owoce. To one dziś są najbardziej pożądanymi naczyniami. W tamtych czasach renomę zyskały również manufaktury w Anglii (Worcester, Derby, Chelsea), w Rosji (Petersburg) oraz w Polsce (Korzec, Baranówka). Najpopularniejszymi producentami współczesnej porcelany w naszym kraju są: Chodzież, Lubiana, Ćmielów, Wałbrzych, ZPS „Karolina” z Jaworzyny Śląskiej.