Król owoców ananas i kokos królewski. Czyż nie iście królewska to para?! Te dorodne owoce, w pełni zasługują na swój dostojny tytuł.
Dziś właśnie o nich chciałam napisać, gdyż uważam zarówno kokosy jak i ananasy za jedne z najzdrowszych owoców na świecie, o wielokierunkowym zastosowaniu. Mówi Wam coś pina colada? Mniam – Pycha! Ale ja nie o tym…To wyłącznie na specjalne okazje;)
Sri Lanka. Znów do niej wrócę na okoliczność i kokosów, i ananasów. Oj tak, napróbowałam się tu ich po same uszy:))

Palmy kokosowe porastające wyspę są w zasadzie wszędzie, ale największe skupiska tych roślin znajdują się na słonych, piaszczystych plażach.
Najbardziej soczyste kokosy to te pomarańczowe. W koronach, wysokich palm wyglądają niczym złote słońca…

Kiedy osiągną właściwą sobie dojrzałość i wielkość (ważą średnio do 2,5 kg), spadają ciężko w miękki piach albo do Oceanu. Dla bezpieczeństwa, zrywa się je więc odpowiednio wcześniej. Kontakt ze spadającym owocem mógłby, w przeciwnym razie, skończyć się naprawdę źle.
Palmy kokosowe są wydajnymi drzewami. Z każdego pozyskuje się ok. 75 owoców rocznie.

Niemal każdego dnia pobytu na Sri Lance, przyjmowałam zastrzyk energii za ok. 40-50 rupii (czyli ok. 1 zł) w postaci orzeźwiającego, sycącego soku z kokosa królewskiego.

Od wieków palma kokosowa czczona była przez ludy azjatyckie, jako „drzewo tysiąca zastosowań” inaczej „drzewo życia”. Sprzedawców kokosów spotkać można na każdym kroku. Z wielką wprawą, w odpowiednim punkcie odcinają twardą wierzchnią warstwę kokosa, by dostać się do jego cennego wnętrza!

Płyn, popularnie zwany mleczkiem, w początkowym stadium ma przejrzystość wody. Bardzo trudno zdefiniować smak tego napoju (delikatnie kwaskowato-słodki). Za to świetnie chłodzi i wykazuje właściwości izotoniczne (bogaty w elektrolity). Dzięki tym właściwościom skutecznie gasi pragnienie, ale przede wszystkim leczniczo działa na problemy żołądkowe tj. biegunka, wymioty (zapobiega odwodnieniu).
Ciekawostką jest fakt, że woda kokosowa ma skład podobny do osocza krwi ludzkiej.

Wartość kaloryczna tego napoju to zaledwie 19 kcal/100g. W takiej ilości wody kokosowej mieści się aż 250 mg potasu, 105 mg sodu, 25 mg magnezu, 24 mg wapnia i 20 mg fosforu.

Miąższ kokosowy to 350 kcal/100g. Zawiera 34 g tłuszczu, 9 g błonnika i 4g białka. Poza tym to dobre źródło witaminy C, wapnia, żelaza, cynku, magnezu i potasu. Miąższ ze względu na dużą zawartość tłuszczu roślinnego (olej kokosowy) wykorzystywany jest w kosmetyce, ale nie tylko.
Olej kokosowy jest tłoczony na zimno, poprzez mechaniczne wyciskanie, suchego miąższu kokosa tzw. kopry. W stanie stałym olej przekształca się w masło kokosowe (temp. 23-27°C), konsystencją i kolorem przypominające smalec.

Olej z kokosa najlepiej przechowywać w lodówce, ponieważ jest to produkt bardzo wrażliwy na utlenianie. W jego skład wchodzi aż 98% nasyconych kwasów tłuszczowych – m.in kwas laurynowy (48%), mirystynowy (18%) i palmitynowy (9%). Pierwszy z nich – kwas laurynowy – odpowiada za poprawę funkcjonowania układu immunologicznego, dzięki działaniu bójczemu na: wirusy, grzyby, pasożyty i inne mikroby. Związek ten obecny jest również w mleku matki.

Badania medyczne potwierdzają pozytywny wpływ tłuszczu kokosowego w profilaktyce leczenia:
– osteoporozy,
– cukrzycy,
– chorób serca,
– chorób wątroby.
Stosowanie oleju kokosowego w codziennej diecie wspomaga również działanie nerek, tarczycy, zapobiega otyłości a także zwiększa wytrzymałość fizyczną.

W kosmetyce, tłuszcz z miąższu kokosowego, znacząco wpływa na poprawę stanu skóry. Naturalnie wzmaga ochronę przed niszczącym działaniem promieni UV. Natomiast masaż kosmetykami na bazie oleju kokosowego widocznie ujędrnia, wygładza ciało, spowalniając procesy starzenia.

Olej kokosowy bardzo chętnie wykorzystuje się w preparatach do pielęgnacji włosów (głęboko nawilża je od środka). Masło kokosowe (1-2 łyżeczki) warto wcierać w mokre włosy (taką maskę pozostawia się na ok. 0,5 godziny). Dzięki temu rytuałowi kosmetycznemu nasze włosy staną się bardziej miękkie i błyszczące. Masaż skóry głowy na bazie oleju kokosowego może zlikwidować problemy z nawracającym łupieżem.

W kuchni Lankijczyków olej i mleczko kokosowe są powszechnie stosowane. Z pewnością dobrze wpływa to na ich kondycję i samopoczucie.

Ananasy na Sri Lance są soczyście słodkie, o idealnie jędrnym miąższu, a w dodatku bardzo tanie! Owoc pełen słońca!

Świeżutki, pachnący, sporej wielkości cejloński ananas to koszt 120-200 rupii (2-3 zł).

Na każdym cejlońskim bazarze, sprzedawca ścina precyzyjnie cały „pancerz” ananasa, do momentu ukazania się jednolitego, złocistego miąższu, po czym kroi oprawiony owoc w grube plastry. Tubylcy jedzą ananasy z dodatkiem soli i grubo mielonego pieprzu. Sama, bardzo chciałam spróbować tego intrygującego połączenia. I nie zawiodłam się! Przyprawy jeszcze bardziej wydobywają aromatyczny smak soku ananasowego. Tylko tak warto, je zajadać;)!

Na Cejlonie rosną dwie odmiany ananasa – jadalny (Ananas comosus) i czerwony (Ananas bracteatus).

Ananasy wykazują silne właściwości odchudzające. Miąższ owocu zawiera enzym proteolityczny tzw. bromelinę, która ułatwia trawienie białek. Bromelina wspomaga procesy trawienne. Ponadto działa oczyszczająco na skórę, gdyż uczestniczy w procesie detoksykacji organizmu. W ananasach ważna jest również biotyna (witamina H), która wspiera procesy redukcji węglowodanów (może zapobiegać tyciu).

Jedzenie świeżych (nieprzetworzonych w żaden sposób) ananasów jest nie tylko przyjemnością, ale także służy zdrowiu. Powinny je włączyć do codziennej diety osoby cierpiące na schorzenia jelitowo-żołądkowe, wątrobowe. Ananasy wspomagają funkcjonowanie trzustki i układu krwionośnego (przyspieszają rozpuszczanie skrzepów, zapobiegają agregacji płytek krwi, łagodzą objawy choroby wieńcowej).

Pamiętajmy, aby wybierać tylko te dojrzałe ananasy. W przeciwnym wypadku ich działanie będzie mocno zakwaszające (podrażnienie żołądka, uszkodzenie szkliwa zębów). Szczególną ostrożność muszą zachować również kobiety w ciąży. Niedojrzałe owoce mogą spowodować poronienie.

Po czym rozpoznać, że ananas jest gotowy do konsumpcji? Na to wskazywać może kolor – złocisto-pomarańczowa skórka i zapach – delikatna, słodkawa woń, wydobywająca się z wnętrza owocu. Dotykając „obudowy” ananasa, ta powinna lekko uginać się pod palcami. Warto przyjrzeć się także liściom. Mają być zielone i dość dobrze trzymać się owocu. Samoistne ich odpadanie świadczyć może o tym, że nasz ananasek jest już niestety przejrzały.

Ananas jest magazynem kwasów owocowych AHA. Znajduje to zastosowanie w kosmetyce ze względu na właściwości złuszczające, rozjaśniające, witalizujące, przeciwtrądzikowe. Kwasy AHA spłycają zmarszczki poprzez wzmacnianie struktur kolagenowych.

Pobyt na Sri Lance to „hektolitry” wypitych soków ze świeżych owoców. Tęsknie za nimi! Ile dałabym teraz za świeży „pineapple juice” na bazie mleczka kokosowego. Ech…