Europa jest chyba najbardziej zróżnicowanym, pod względem kulinarnym, kontynentem. Ile w niej państw tyle odmiennych kuchni, różniących się smakami i zapachami.
Gastronomiczną podróż po Europie zacznijmy od wschodu. Ukraina kojarzona jest przez Polaków głównie z barszczem ukraińskim. Tymczasem podstawą wyżywienia mieszkańców tego państwa są chleby, kasze i mączne potrawy. Dużo miejsca na talerzach zajmują warzywa, mięsa i ryby. Wspomniany barszcz to danie narodowe i popisowe. Jednak istnieje jeszcze inne, nieco mniej znane. Mowa o słoninie wieprzowej, którą spożywać można w różnych formach – duszoną, gotowaną, wędzoną, smażoną lub nawet podawaną na słodko. Z pewnością kuchnia ta nie jest lekka i dietetyczna, potrawy często zagęszcza się mąką i zabiela tłustą śmietaną. Na Ukrainie panuje istna mania kiszenia. Kisi się niemal wszystko, zaczynając od tradycyjnych ogórków i kapusty, przez czosnek, buraki, pomidory, a kończąc na jabłkach. Z napojów warty uwagi jest kwas, czasem podawany z leśnymi owocami lub skrapiany brzozowym sokiem. Jak przystało na państwo wschodnioeuropejskie Ukraina może się pochwalić wieloma gatunkami napojów alkoholowych: wódek, win i piw.
Rosja to królestwo ryb i sałatek jarzynowych. Przepyszny chleb, dużo kaszy, znakomite lody. Najlepsza na świecie wódka i ruski szampan z nieco niższej półki to główne produkty, z którymi Rosja jest kojarzona. W tym państwie kontrastów odchodzi się coraz bardziej od tradycyjnych potraw do tych bardziej nowoczesnych, urozmaiconych, podpatrzonych na Zachodzie.
Nasi południowi sąsiedzi Czesi swoją kuchnię potrafią doskonale opisać w trzech słowach: knedle, wieprzowina i kapusta. Potrawy serwowane w Czechach rzadko kiedy są wegetariańskie. Mięso to solidna podstawa niemalże każdego dania. Mówiąc o Czechach nie można zapomnieć  o czeskich trunkach, a w szczególności o piwie, które nawet my Polacy – miłośnicy tego złocistego napoju – wychwalamy pod niebiosa.
Bałkany to istne szaleństwo smaków. Na szczególną uwagę zasługuje Bułgaria i Grecja. Ta pierwsza na całym świecie słynie ze swych znakomitych serów, stanowiących składnik wielu potraw. Obowiązkowo należy spróbować sirene, kaszkawał oraz specjalnej fety maczanej w solance. Pozostając przy nabiale warto wspomnieć też o tradycyjnym bułgarskim jogurcie o niepowtarzalnym smaku. Jednak Bułgaria to także specjalistka w kuchni mięsnej. Gjuwecz , czyli gulasz podawany z warzywami, kawarma przyrządzana z drobiu lub wieprzowiny, kjufte, czyli coś na kształt klopsików z mięsa drobiowego zachwycą każdego mięsożercę. Wegetarianie natomiast przy bułgarskim stole znajdą przepyszne nadziewane papryczki.
Pozostając w bałkańskim klimacie przenosimy się do wspomnianej Grecji. Tu podobnie jak w Bułgarii króluje słynny grecki jogurt i feta. Kuchnia grecka jest prosta, zdrowa i iście śródziemnomorska, bo stosuje się w niej dużo oliwy z oliwek, czosnku, liści winorośli, ryb, baraniny, świeżych ziół oraz warzyw, głównie papryki i pomidorów. Grecja słynie też z wysokiej jakości win. Podczas wizyty w greckiej tawernie koniecznie trzeba spróbować lokalnych ryb i owoców morza.
Kuchnię chorwacką najlepiej opisać jako zlepek kuchni państw europejskich i azjatyckich, które w barwnej historii tego kraju wpływały na rozwój tego terenu. To dlatego Chorwacja oferuje tak różnorodne dania, począwszy od bałkańskich potraw, kończąc na typowych daniach śródziemnomorskich.
Słoneczna Italia swoją kuchnię rozsławiła na całym świecie, dlatego z pewnością można jej nadać tytuł tej najpopularniejszej. W każdym miejscu z łatwością znajdziemy knajpkę mającą w karcie specjały tego kraju. Nic dziwnego, bo kuchnia włoska jest wyjątkowo pyszna i trafia w gust niemalże każdego człowieka. Obficie doprawiona ziołami i przyprawami: bazylią, oregano, estragonem, czarnym pieprzem, tymiankiem i rozmarynem. Dużo świeżych warzyw, szczególnie pomidorów to charakterystyczne cechy kuchni Italii. Na tradycyjny posiłek składa się przystawka (antipasto), pasta – zupa lub danie mączne, danie główne, czyli mięso, morskie ryby podawane z ryżem albo sałatką warzywną oraz słodki deser. Kraj ten kojarzony jest głównie z makaronem i pizzą. Włoskie dania są zwykle proste, przygotowane z małej ilości składników, jednak łączonych z pomysłowością, pasją i ze smakiem. To właśnie ta prostota jest tak urzekająca.
Zmieńmy nieco klimat i przenieśmy się do Francji. Kuchnia tego kraju to kuchnia droga, pracochłonna, można powiedzieć, że dla wyższych sfer. Dania przygotowywane z najwyższej jakości, pieczołowicie dobranych składników. Francuzi nie ulegają zagranicznym modom, pozostają wierni swoim recepturom i produktom. Iście francuskie dania znane na całym świecie to żabie udka i ślimaki. Jednak Francja to nie tylko te dwie potrawy. W poszczególnychch jej regionach kuchnie różnią się od siebie, dlatego trudno ją jednoznacznie określić i opisać. Jest jednak coś co jednoczy cały kraj pod względem kulinarnym. To znakomite, zdecydowanie najlepsze na świecie ser i wino.
Ciekawymi, choć nieco mniej znanymi kuchniami są kuchnie Półwyspu Iberyjskiego. Kuchnia hiszpańska jest niedoceniania, zupełnie niesłusznie. Paella z owoców morza, warzyw i ryżu to danie naprawdę znakomite. Hiszpanie potrafią rewelacyjnie przyrządzać jagnięcinę, co jest nie lada wyzwaniem godnym podziwu. Z tego kraju pochodzi też ekskluzywna szynka Jabugo wytwarzana z mięsa świń, które karmione były żołędziami. Na uznanie zasługuje też hiszpańska chałwa. Hiszpania to zarówno potrawy śródziemnomorskie, dania ludów pasterskich, a także kuchnia pochodząca z morskich tradycji. Szkoda, że ta kuchnia w Europie jest tak mało znana. Miejmy nadzieję, że wkrótce zostanie zauważona i doceniona.
Podobnie sytuacja ma się w Portugalii. Mało kto słyszał pewnie o jakimkolwiek portugalskim daniu. W tym kraju gotuje się bardzo proste i pożywne dania i to być może dlatego nikt nic szczególnego o niej nie słyszał. Portugalia rekompensuje to jednak swoimi znakomitymi winami – tamtejsze Porto i Madera zachwycają nawet największych koneserów tego trunku.
U naszych zachodnich sąsiadów króluje piwo, ziemniaki i wieprzowina. Niemieckie piwa nie mają sobie równych, dlatego stanowią podstawowy napój mieszkańców. Również za granicą zdobyło uznanie. Tłumy ściągają do Niemiec na tamtejszy festiwal poświęcony temu złotemu trunkowi z pianką. Nad Renem je się ogromne ilości ziemniaków, warto zaznaczyć, że doskonałej jakości. Znakomita kartoffelsalat, czyli sałatka ziemniaczana, nie ma sobie równych. Specjalnością Niemców jest wieprzowina, którą je się pod wieloma postaciami – surową, wędzoną, jako parówki lub golonkę w piwie. Mimo, że Niemcy nie należą do ubogich ludzi, lubią oszczędzać jedzenie i tym samym pieniądze. Dlatego też starają się wykorzystywać resztki pokarmu np. przygotowując z nich bardzo popularne zapiekanki. Narodowymi daniami Niemiec jest golonka z kapustą lub puree z grochu oraz zupa z węgorza na wołowym rosole.
Ciekawym przypadkiem jest kuchnia holenderska. Zarówno przez krytyków i znawców kulinarnych, jak i zwykłych zjadaczy chleba uważana jest za jedną z najgorszych kuchni jakie istnieją. Do specjałów tego państwa należą surowy śledź, zupa z grochu i wędzony węgorz. Można powiedzieć, że jedyną zjadliwą rzeczą (a nawet bardzo zjadliwą) są holenderskie sery. To chyba jedyny powód do dumy Holendrów.
Wielu Polaków emigrujących do Wielkiej Brytanii zastanawia się co będą musieli w tym państwie jeść. Do tradycyjnych angielskich potraw należy pieczone mięso, głównie jagnięcina i wołowina, a także sławne fish and chips, czyli ryba z frytkami. Te dania raczej trafiają w gust Polaków, dlatego powinni być zadowoleni. Nieco więcej problemu mogą przysporzyć wszechobecne w Anglii puddingi. Mają konsystencję budyniu, mogą być podawane na słodko lub jako danie główne. Ich skład może być dla nas nieco dziwny, czasami nawet odrażający – w puddingu możemy bowiem znaleźć np. łój wołowy. Niemniej jednak to danie występuje w tak wielu odmianach, że każdy na pewno znajdzie taki pudding, który będzie mu smakować. Słodkie zachcianki Anglików zaspokajają pies, czyli charakterystyczne ciasta (placki) z owocami. Mówiąc o Wielkiej Brytanii trzeba powiedzieć co nieco o full English breakfast, czyli tradycyjnym angielskim śniadaniu, znanym chyba wszystkim europejczykom. Na posiłek ten składają się jajka, plastry bekonu, parówki lub kiełbasa, zwykle pokrojona w plastry, pomidory, grzyby i fasola w sosie.
Podobnie jak Anglicy, również i Irlandczycy mają swoje narodowe śniadanie (full Irish breakfast). Oba są do siebie podobne, jednak troszeczkę się różnią. Zamawiając irlandzkie śniadanie na talerzu dostaniemy wieprzowe kiełbaski, sadzone jajko lub jajecznicę, plastry bekonu, white lub black pudding (który jest czymś w rodzaju kaszanki), hash Brown, czyli placek ziemniaczany, fasolę w sosie pomidorowym, pieczarki, tosty i czasem frytki. Zarówno irlandzkie jak i angielskie śniadania są bardzo obfite i sycące, a ponadto bardzo kaloryczne dlatego zapewniają energię na cały dzień.
Kuchnia krajów skandynawskich dla znacznej większości osób jest nieodkryta i tajemnicza. Dominują w niej ryby z mórz północnych. Są podawane w różnych kombinacjach, na wiele sposobów. Szwedzi najbardziej upodobali sobie kiszone śledzie. Jednak również ich wersja na słodko stała się prawdziwym hitem wśród osób, które próbowały kuchni tego regionu. Ponadto Szwedzi gotują takie potrawy jak marynowana i faszerowana makrela lub omlet z ikrą dorsza. Norwegowie uwielbiają ryby do tego stopnia, że przyrządzają z nich nawet budyń (np. budyń z łososia). Goszcząc w Szwecji nie powinniśmy się zdziwić, gdy do obiadu zostanie nam podana szklanka mleka. Napój ten jest tam tak bardzo popularny i lubiany, że jest pity w zasadzie do wszystkiego, przy każdej okazji.
Na koniec coś, co lubimy najbardziej i najlepiej się na tym znamy. Kuchnia polska. Wszelkiego rodzaju kasze, kluski i pierogi domowej roboty. Leśne skarby, czyli grzyby, owoce i zioła. Na miano tradycyjnego polskiego mięsa zasłużyła sobie dziczyzna. Polskie gospodynie swoje potrawy doprawiają majerankiem, koperkiem, chrzanem, jałowcem i czosnkiem. Wyśmienite wędliny i rewelacyjne pieczenie to nasz powód do dumy. Polacy wręcz wyspecjalizowali się w kiszeniu ogórków i kapusty. Ta ostatnia stanowi główny składnik naszego narodowego dania – bigosu. Polacy chyba jak nikt inny lubią zupy. Przyrządzane są w zasadzie ze wszystkiego, istnieją dziesiątki ich odmian. Najbardziej tradycyjnym obiadem, który każdy wynosi ze swojego rodzinnego domu jest schabowy, ziemniaki i mizeria. To smaki, które zna każdy, nawet najmłodszy Polak.
Kuchni w Europie jest całe mnóstwo. Mimo, że niektóre z nich są diametralnie różne i nie mają ze sobą nic wspólnego, to każda jest na swój sposób pyszna i zasługuje na uznanie. W narodowych potrawach zawsze możemy odnaleźć kawałek historii i charakteru danego kraju. Przeróżne smaki i zapachy zachęcają do próbowania nowych rzeczy. Powinniśmy jednak przy tym gastronomicznym szaleństwie pamiętać, by promować i chwalić swoją narodową kuchnię, bo to ona zawsze była, jest i będzie najbliższa naszemu sercu. Warto kultywować tradycje kulinarne i przekazywać domowe receptury kolejnym pokoleniom.