Ser feta przepisy kulinarne

Receptura niezmienna od wieków – ser feta

Owce są elementem na stałe wpisanym w grecki krajobraz. A obecnie turystom trudno byłoby sobie wyobrazić ten kraj bez białych stad przechadzających się po nadbrzeżnych zboczach czy gajach oliwnych. Można śmiało stwierdzić, że zwierzęta te są dobrem narodowym Grecji i wcale nie będzie to przesadą. Owce są hodowane głównie ze względu na mleko, choć ich mięso jest również bardzo cenione.

Z pozyskiwanego mleka owczego od wieków w niezmodyfikowany sposób wytwarza się słynną na cały świat fetę. Ser feta jest serem białym, lekkim, w znacznej części owczym. Tylko w niektórych regionach dodaje się do niego domieszkę mleka koziego. Aby jednak ser mógł nadal nosić miano feta, mleko kozie nie może stanowić więcej jak dziesięć procent całego wyrobu.

Proces produkcji sera przebiega trzyetapowo. W pierwszym świeże mleko przelewa się do specjalnych naczyń, w których zachodzi fermentacja. Wielu producentów w celu przyspieszenia tego procesu pozostawia na dnie skrzep kwasowy z poprzedniej fermentacji. Skrzep ten to jedna z frakcji, obok serwatki, powstająca podczas zsiadania się mleka. W dawnych czasach znaną metodą było mieszanie lub ubijanie mleka gałązką figowca, co również miało wpływ na czas skwaśniania.

Formowanie bochenków sera feta

Kiedy z mleka powstała już masa serowa, należy ją przełożyć do okrągłego naczynia. W nim z jeszcze mało ustabilizowanego wyrobu zacznie obciekać serwatka, która będzie wykorzystana później. Po ukształtowaniu się okrągłego sera i stwardnieniu jest on krojony na plastry o jednakowej grubości. Te z kolei są przekładane do beczek wykonanych z drzewa bukowego (to również jest element wielowiekowej tradycji). Plastry są układane warstwami, a pomiędzy nie sypie się porcję soli. Całość jest zalewana odsączoną wcześniej serwatką. Tak przygotowana beczka trafia do chłodnego pomieszczenia na około dwa miesiące, gdzie ser feta dojrzewa. Od tej reguły jest jednak wyjątek – wiosenny ser feta pochodzący z Krety. Na wyspie jest on szczególnie lubiany i uznawany jest za odmianę charakterystyczną dla tego regionu.

Niezwykłe walory smakowe sera feta

Ser owczy ma charakterystyczny smak, bardzo lubiany nie tylko przez Greków, ale i przez pozostałe nacje. Nieco ostrzejszy jest ser z dodatkiem mleka koziego, zaś ser feta produkowany najczęściej poza granicami Grecji – z wykorzystaniem wyłącznie mleka krowiego – jest najłagodniejszy. Nie jest to jednak produkt oryginalny, a jedynie wzorowany na tradycyjnej fecie. Ser feta produkowany starą metodą jest też dosyć słony. Osoby, dla których smak ten jest za mocny, mogą kawałki fety zanurzyć na kilka minut w świeżym krowim mleku – to zdecydowanie zmniejszy słoność. Po czym można poznać dobrze wyrobiony i właściwie przyrządzony ser? Przede wszystkim po obecności niewielkich dziurek na całej przekrojonej powierzchni. Taki produkt na pewno nie rozczaruje.

Ser feta na talerzach

Dawniej ser feta jadano z dodatkiem oliwy i przyprawiano go ziołami, takimi jak oregano, bazylia, a nawet kminek. Stanowił nieodłączny element śniadań, ponieważ jest niezwykle pożywny, a dzięki dużej zawartości białka – także sycący. Obecnie chętnie sięgamy po fetę, aby urozmaicić sałatki, ale mniej znane, a równie smaczne jest podanie fety na ciepło. Ser feta sprawdza się w połączeniu z innymi serami, ponieważ nie zaburza ich smaku, sam także go nie traci. Jest również doskonałym dodatkiem, który wzbogaca danie. Można go także umieścić wśród innych składników na pizzy.

Bardzo ciekawym i niepowtarzalnym smakiem wyróżnia się wersja smażonego sera z wykorzystaniem właśnie fety. W Grecji potrawa ta nosi miano saganki. Grube plastry sera obtacza się w mące i smaży na mocno rozgrzanym tłuszczu – najczęściej aby uzyskać wystarczająco wysoką temperaturę, łączy się oliwę z masłem.

Ser feta króluje nie tylko w Grecji, ale także na całym Półwyspie Bałkańskim. Tam często pojawia się jako nadzienie różnych pierogów, na przykład z dodatkiem szpinaku, jest też nieodłącznym elementem popularnego burka. Oczywiście nikt nie wyobraża sobie też słynnej szopskiej sałatki bez oryginalnej fety. Ta przystawka zawładnęła już dawno sercami i podniebieniami Bułgarów, Macedończyków czy Serbów. W pozostałych krajach europejskich fetę można zazwyczaj spotkać jako składnik zapiekanek – nie tylko makaronowych, ale i mięsnych czy ziemniaczanych.